17 Ağustos ve 12 Kasım 1999 depremlerinden sonra iş yerleri yıkılan hak sahipleri için yapılan dükkânlar, yanlış yer ve proje seçimi sebebiyle kullanılmaz hale geldi.



İşyerleri başka amaçlarla kullanılmaya başlandı. Hak sahiplerinin şehir merkezine uzak olması ve işin niteliğine uygun olmaması nedeniyle tercih etmediği iş yerlerinde, aradan geçen 12 yılda yangın tüpleri, elektrik sayaçları, kapılar, kalorifer petekleri çalındı, camları kırılan, duvarlarına yazılar yazılan iş yerleri adeta harabeye döndü.



Trilyonlarca para boşa gitti. Hak sahibi olan esnaf da malına sahip çıkıp dükkan açmadı. Bugünkü bedelle yaklaşık 60 milyon TL harcanarak yaptırılan çok katlı ve hücre tipi iş yerleri çürümeye terk edildi.



Zaman zaman okul, yurt binası yapılması gibi teklifler getirilen işyerlerinin bir çoğu 12 yıldır atıl vaziyette bekliyor. 3–4 kat inşa edilen her bir dükkânın 30 metre kare olduğu işyerleri çok amaçlı kullanıma uygun olmadığı için hiçbir kurum tarafından istenmedi.



Kalıcı konutlardaki bir kısım işyeri huzur evi olarak değerlendirilirken, Fevzi Çakmak mahallesindeki işyerlerinin ise üniversiteye devri söz konusu olmuştu. Ancak bu konuda bir gelişme yaşanmadı ve işyerleri boş durmaya devam ediyor.

Güvenlik tedbiri olmaması ve sahipsizlik sebebiyle iş yerleri terk edilmiş harabe haline geldi.
3-4 katlı ve her biri 30 metrekareden oluşan dükkânların hiçbir cazibesi olmadığını söyleyen hak sahipleri zaman zaman, yanlış yer seçimleri nedeniyle dükkanlara geçmedikleri yönünde de şikayetlerini dile getirdi.

Haber; R. BAL