1999 Yılında yaşanan depremlerde hasar gören, tamir edilemeyen, yıkımı da gerçekleştirilemeyen Beyköy İlköğretim Okulu Toplu konut iaresinin şantiyesinde çalışan işçilere otel vazifesi görüyor.

İşçiler inşaat malzemelerinden yaptıkları perdeler ile camlarını kapatırken, okulun bahçesi de işçilerin kaldığı çadırlarla dolu. Aradan geçen yıllar boyunca çatısı dağılmış olan okulu koğuş olarak kullanan işçiler ise, ne binanın yıkılması tehlikesine aldırmıyorlar.

Dış görünüş olarak bir harabeyi andıran okulun ya yıkılması, ya da tamir edilmesi gerekiyor.