Son dönemde artan terör saldırıları ve gelen şehit haberlerine en çok yüreği yanan şehit aileleri oluyor. İşte bu şehit ailelerinden biri de Taşpınar ailesi. 2002 yılında tek oğullarını teröre kurban veren Taşpınar ailesi, her gün gördükleri şehit haberi ile acıları katmerleniyor ve oğullarını şehit olduğu o güne geri dönüyorlar.



Dün akşam biz de Taşpınar ailesinin Koçyazı mahallesindeki evlerine konuk olduk ve hala her şehit haberinde tekrar kanayan yaralarına ortak olduk.

33 yıllık evli olan Taşpınar çiftinin 4 çocuklarından biri olan Ünal Taşpınar 2002 yılında Şırnak’ın Gabar Dağı'nda görev yaparken şehit düşmüş. Aradan 9 yıl geçmiş ama Taşpınar ailesi hala oğulları Ünal’ın hatıraları ile yaşıyor. Evin ikinci katındaki bir odayı sadece oğullarından kalan eşyalar ile dolduran Taşpınar çifti odayı adeta bir müze haline getirmiş. Ailesi oğullarının askerde kullandığı ayakkabısını, Gabar Dağı'nın çamuru bulaşmış çoraplarını bile atmaya kıyamamış. Oğullarından kalan en ufak eşyayı bile saklamış.



Odanın dört bir yanını fotoğrafları ile donatan acılı baba Kadir Taşpınar, “Oğluma çok düşkündüm. Bu dünyada bir odası olsun istedik. Özlediğimde gelirim buraya oğlumun eşyalarına bakarım, onunla dertleşirim. Teselli kaynağımız oldu burası. Buradaki manevi duygu ile yaşamaya çalışıyoruz.” diyerek oğluna duyduğu özlemi dile getiriyor.



Anne Hacer Taşpınar ise oğlunu şehit verdiği günden bu yana ağlamadığı gün yok. Baba taşpınar “Nerede bir ana oğul sarılırken görse ya da yıl dönümünde arkadaşları gelse dayanamayıp ağlıyor. Yani Ünal için ağlamadığı gün yok.” diyor.

Oğluna şehit olduktan sonra verilen madalyaları gösteriyor acılı baba ve “Bunlardan binlerce verseler gene yaramıza çare olmuyor.“ ifadelerini kullanıyor. Hatta Baba Kadir Taşpınar, madalyaları geri iade etmeyi bile düşünmüş. Verilen madalyaları da “Ancak Türkiye’de terör son bulduğunda takarım “ diyor.



Son günlerde patlak veren terör olaylarına da tepkili baba Taşpınar. ”Artık bir avuç çapulcuya cezasının verilmesini istiyorum. Hükümetin masaya elini vurmasının vakti geldi. Bayram demeyip ramazan demeyip, ana kuzusu demeyip öldürüyorlar. Artık bu analar ağlamasın” diyerek hükümete sesleniyor öfkeli baba.



“Ne televizyon izleyebiliyorum ne gazetelere bakabiliyorum. “ diyen acılı baba” şehit haberlerini aldığımdan beri uyuyamıyorum. Gene o güne dönüyoruz gene aynı acıyı yaşıyoruz “ ifadelerini kullanıyor.

Haber; S. KAŞKIR